SOR – to jest dramat – Czytodajnia #15

SOR – to jest dramat Pana Pielęgniarki czyli Mateusza Sieradzana to interesujące połączenie umiejętności opowiadania z ogromną dawką humoru ze zdolnością dojmującego wysnuwania ważnych wniosków. To opowieść o pracownikach SORu, o cieniach, blaskach, swoistym samozaparciu. Myślę, że bez gloryfikowania ale to opowieść o ludziach, którzy w imię realizacji swoich marzeń, celów i potrzeb poświęcają wiele by nieść pomoc innym. Nie ma tak, że jest idealnie, co to to nie, nigdzie nie tak nie ma.

Znalezienie cytatu, krótkiego, który byłby w stanie reprezentować całą książkę okazało się zadaniem niemożliwym do zrealizowania. Po prostu wybór był zbyt duży. Tę książkę trzeba przeczytać, doświadczyć, przemyśleć tu i ówdzie. W związku z tym, że ta książka stanowi prezent dla mnie z okazji moich kolejnych tam urodzin, a autor jest znajomym moich przyjaciół to egzemplarz, który dostałem okraszony jest dedykacją. To jest bardzo trafna, ponadczasowa i celna dedykacja.

Obyśmy się nie spotkali u mnie w pracy 😉

Pan Pielęgniarka

Dedykacja od autora. Dziękuję 🙂

Prawda, że w obecnych czasach to bardzo trafna dedykacja i mam nadzieję, że do takiego spotkania nigdy nie dojdzie.

Lubię takie książki, w których dobrze poprowadzona narracja przedstawia medycynę, tu ratunkową, w przystępny sposób. Dzięki temu my czytelnicy niezwiązani i związani z tym środowiskiem możemy poznać realia, zrozumieć dlaczego dzieje się tak, a nie inaczej. Myślę, że w natłoku informacji, wręcz patologicznego przebodźcowania zanika u nas samokrytycyzm. Śmiała teza ale może coś w niej jest. Konsekwencję stanowi nadmierne przekonanie o własnej nieomylności i pozorny komfort odwoływania się do stereotypów. Stereotypy wielokrotnie są nieprawdziwe lub bardziej nieprawdziwe niż prawdziwe.

Niby coś tam wiem jak działa SOR ale ile razy tam byłem. Doświadczam niedoskonałości tego systemu ale tak naprawdę nie wiem więcej niż mnie się wydaje. Dlatego opowieści, historie ludzi z tak odmiennych zawodów i środowisk przedstawione tak, a nie inaczej, dające czytelnikowi nie będącemu specjalistą możliwość ich poznania czyni takie tytuły wartościowymi.

Co prawda w ostatnim czasie pojawiło się wiele podobnych książek i póki każdą, którą miałem okazję przeczytać („Ciało nie kłamie” – Melinek Judy, Mitchell T.J. oraz  „Będzie bolało. Sekretny dziennik młodego lekarza” – Adam Kay) okazywała się ciekawa, nawet na swój sposób wciągająca i poszerzająca moją wiedzę.

Recenzja, która utknęła w czeluściach „szkiców” i zupełnie nie wiem dlaczego czekała aż do dziś. Może dlatego, że kiedy ją zacząłem i nie dokończyłem to czekałem aż nagram recenzję na mój kanał na YouTube.