Loreena McKennitt – koncert w Warszawie

Niedzielny wieczór 25 marca 2012 roku był wartym przeżycia. Koncert Loreeny McKennitt był właśnie tego wart. Pominę stan Sali Kongresowej, komfort fizycznego układu ciała na fotelu, skręcenia głowy (takie miejsca), niedoskonałości nagłośnienia i oceny poszczególnych instrumentalistów… było cudownie. Przeżywanie, kręcące się łzy w kącikach oczu, a w końcu owacje na stojąco… było, jak dla mnie, tak jak miało być. Bo w końcu chodzi o przeżywanie, takiej muzyki, takiej wokalistki i instrumentalistki. To było obcowanie ze wspaniałą muzyką i wspaniałymi muzykami jako osobami. Wiele narzekań miałem okazję poczytać, a to że skrzypce były be, a to że ten nie grał z zaangażowaniem, a to komuś przeszkadzało coś w lewym uchu, a prawe było jako takie, że Loreena za dużo gadała do publiczności… za przeproszeniem na koncert nie idę by wysłuchać technicznie perfekcyjnego nagłośnienia, lecz by obcować z wykonawcami. To jednak wydarzenie na żywo 🙂 a wypowiedzi wokalistki „bezcenne” bo nie oklepane, bo z refleksją…

Współczuję tym, którzy nie są wstanie przeżywać tylko oczekują idealnej konsumpcji dźwięków. Oczywiście Sala Kongresowa to przykład, że w Warszawie na tego typu koncerty nie ma sali, a trzeba przyznać, że nie było wiele miejsc pustych!!! 🙂

Nie znam się na muzyce, od strony nut i w ogóle, lecz jednocześnie muzyka odgrywa w moim życiu bardzo ważną rolę. Pozwala mi na uwolnienie empatii i podróżowanie w marzenia :), odczuwanie… bez niej nie powstałby żaden z moich wierszy, bo właśnie muzyka prowadzi moje pióro, moje inwencje 🙂 Dlatego ten koncert był wart swoich pieniędzy i przede wszystkim wart jego przeżycia… Był też ważny dlatego, że byłem na nim ze swoją kochaną żoną 🙂

http://www.quinlanroad.com/

Zachęcam też do lektury relacji pani Eweliny Grygier (folk24.pl) pt. „Spektakl pełen emocji„